Ophelia (Hamlet) is een jonge edelvrouw aan het Deense koninklijk hof. Ze is de dochter van Polonius, de zus van Laertes en de geliefde van prins Hamlet. In een rigide, giftige en patriarchale omgeving is zij volledig afhankelijk van de mannen in haar leven. Haar tragische lot is bezegeld als haar relatie met Hamlet verslechtert, en na de dood van haar vader verliest ze haar verstand. Haar waanzin wordt een vorm van onderbewuste rebellie tegen de stilte die haar werd opgelegd. Haar dood is het ultieme symbool van haar slachtofferschap—een tragisch einde voor een personage dat nooit controle had over haar eigen leven.

“Voor veel feministische theoretici is de gekke vrouw een heldin, een krachtig figuur die zich verzet tegen het gezin en de sociale orde; en de hysterica die weigert de taal van de patriarchale orde te spreken, die op een andere manier spreekt, is een zuster.”
— Elaine Showalter (Representing Ophelia: Women, Madness, and the Responsibilities of Feminist Criticism, 1985)

h113

b40

d24